Vroeger is voorbij, en blijft altijd bij je.
Ik wil weleens terug naar vroeger. Naar wie ik was. Naar een plekje dat thuis was. Naar mensen die toen bij mijn verhaal hoorden.
Ik heb vastgehouden aan mijn verleden en ik heb de tijd terug willen draaien.
Ik heb gedacht dat ik, moest ik dat kunnen, wel wat dingen van nu terug zou willen nemen naar toen.
En ik heb gedacht dat ik, moest ik dat kunnen, nog meer dingen in het nu zou laten liggen.
Maar vroeger was toen, en nu is nu.
Vroeger ligt achter mij, en nu ligt rondom mij. Dan moet nog komen.
Toch ligt wat achter mij is ook een stukje in mij. Als een schaduw die voor altijd in een spiegel blijft staan.
En als een wit plastic potje waar nog jaren lang de rode kleur van de spaghettisaus in achterblijft.
Ik heb mijn kindertijd als een last beschouwd, iets om te vergeten. En ik heb het bezien als het enige dat er toe doet, iets om me angstvallig aan vast te klampen als al het andere in mijn leven en in de wereld onzeker lijkt.
Ik heb gezien dat het […]
