Nu dat we een tweede kindje zouden krijgen ging ik dieper, of anders, in het Land van Mama Zijn. Ik keek niet uit naar het 9 maanden onderweg zijn, maar hoopte voor het beste.
De misselijkheid bleef uit, maar de depressie niet, dus leuk was het niet. Deze keer kon ik niet overleven op films and dutjes, want Abel was zo geen fan van die levensstijl.
Het was toch niet allemaal deprimerend. Deze reis had z’n spannende, leuke momenten. Ik vond het geweldig om te gaan wandelen met hem en hem knuffels en kusjes te geven. Ik vond het geweldig om hem nieuwe dingen te zien leren, te zien lachen met grapjes.
Ik vond het gewoon zo moeilijk om mezelf te vinden. Ik had verwacht dat ik het geweldig zou vinden om een mama te zijn. Om mezelf te vinden in deze plek. Om de beste versie van mezelf te vinden en niets minder. Ik had verwacht dat dit de vervulling van al mijn dromen zou zijn en ik dacht dat ik er klaar voor was, helemaal opgeleid en voorbereid.
In plaats daarvan kon ik mezelf totaal niet vinden. Mezelf? Die had ik precies thuis achtergelaten. Deze persoon, dat was iemand anders.
Het hotel waar ik eerst was geweest was na enkele maanden ingeruild voor een?appartementje in een klein dorpje. De glitter en de spotlights en de triomfantelijke muziek die je in films waren weg.
Alles?waarvan ik had gedacht dat ik het zo fijn zou vinden vond ik helemaal niet fijn. Ik vond er niets aan om saaie kinderboekjes te lezen waar het hoogtepunt van het verhaal is dat Bobby een bal rolt naar reddy. ?Ik vond het verschrikkelijk om van mooie wandelingen thuis te komen en te moe te zijn om dat Abeltje uit de buggy te pakken. Ik vond het niet leuk om thuis te blijven want dan verveelde ik me. Ik vond het niet leuk om hem in en uit de auto te halen want dan deed alles pijn. Ik vond die altijd smerige ruiten vervelend en koken met een dikke buik en een kleine jongen die in de weg zaten was ook niets. Proberen wakker te blijven overdag, en s’nachts niet in slaap kunnen vallen.
Dit land was niet hoe ik wou dat het was, en dit mama zijn was al snel oud nieuws aan het worden.
Now that we would have a second baby, I was going to deeper, or different, into this land of motherhood. I was not looking forward to being on the road for 9 months again, but hoped for the best.
And although there was no all-day-morning-sickness, it was still not all that good. So here I was again, depressed for 9 months. This time I could not survive on movies and naps because Abel was not a big fan of those, or that life style.
Not all was sad though.
This trip had it’s exciting and jolly moments as well. I loved going for walks and giving hugs and kisses. I loved seeing him learn new things and start laughing with jokes.
I was just finding it hard to find myself. I had expected to love being a mom. To find myself once I arrived in this place. To find the best possible version of myself. I expected it to be the fullfilment of all of my dreams and I thought I was very ready for this. Fully trained and fully prepaired.
Instead, I couldn’t seem to find myself at all. I had left myself behind, at home. This person, she was a different person.
And the hotel I had stayed at the first months had been traded in for a little?appartment in the middle of the city. All of the glitter and glamour had gone, and with it the triumphant music you always have in movies.
Everything I had expected to love about motherhood, I discovered I actually greatly disliked. I disliked reading boring children’s books in which the main plot is Bobby kicking a ball to Freddy. I disliked coming home from beautiful walks and being to tired to lift a little boy out of the buggy when I came home. I disliked staying home with him, because I got bored and lonely. I disliked putting him in and out of the car because everything ached when I did it. I disliked the everlasting dirty windows and dishes and trying to cook with a big belly and a little boy getting in the way, while also trying to stay awake during the daytime, and trying to fall asleep at night.
This country was not what I wanted it to be, and this whole mom thing was getting old real fast.