De titel van deze post is geinspireerd door het liedje ‘Driving in my car’ van Mother Goose Club. Het achtervolgt mein mijn slaap. Ik heb het al zo’n 9 biljoen keer gehoord.Ik kreeg mijn voorlopig rijbewijs in New Mexico, toen ik 16 was. Een paar maanden voordat ik mijn rijbewijs mocht halen verhuisden we terug naar Belgi?.
En toen mocht ik terug van NUL beginnen.
Ik zal niets zeggen over hoe vreselijk oneerlijk het was, dat mijn broer en zus hun rijbewijs al wel hadden, door naar en van het tankstation een eindje verder van het ‘examen centrum’ te rijden. En dat ze hun rijbewijs zonder problemen konden omruilen. Ze mogen hier zelfs met een vrachtwagen rijden.
Ik zal ook niets zeggen over het feit dat mijn zus met een automatische auto leerde rijden, en dat je in Belgie eigenlijk altijd met stick shift rijdt. Ze had dus een rijbewijs maar kon niet rijden. Ik zal daar dus echt helemaal niets over zeggen.?
Maar daar heb je het. Ik, het arme middelste kind, of toch ergens in het midden, moest helemaal opnieuw beginnen. Ik deed mijn theoretische examen, en omdat mijn vriendje 8 jaar ouder was dan mezelf, mocht hij mijn instructeur zijn. Hij had al wel 11 jaar z’n rijbewijs. Ik zal niets zeggen over het feit dat ik mijn rijbewijs pas na 3 keer haalde. Dat zou echt beschamend zijn, om dat op het internet te gaan zetten ofzo.
Zie hier de slinger die mijn broertjes en zusjes maakten voor mij toen ik geslaagd was. Ik weet het…ik ben populair.
De eerst 500 keer dat ik reed wijgerde ik om van het kleine baantje achter het huis van mijn ouders af ?te gaan. Ik kreeg iedere keer dat ik een fietser, voetganger of andere auto tegenkwam een hartaanval. Ik gaf die mensen dan een stevige uitbrander vanuit de veiligheid van de metalen bom die mijn auto was. Over hoe dat ze zich helemaal niet in mijn buurt mochten begeven?als ik reed.
Na een tijdje fopte mijn zeer symptieke liefje me, zomaar de grote weg op. Ik stierf bijna. Maar na een tijdje lukte het me wel. Ik weigerde nog steeds de autostrade op te gaan, totdat hij me daar ook op liet rijden, zonder waarschuwing.
Vandaag keek ik terug op die tijd. Ik zat achter mijn stuur met mijn 3 zonen in de auto en hield het stuur met 1 hand vast, draaide met twee handen bovenop het stuur.?
Toen ik nog een newbie bestuurder was hield ik het stuur angstvallig vast, twee handen op de exacte plaats waardat de boekjes zeiden dat ze moesten zijn.?
Ik zal wel altijd stad-rijden blijven haten. Dat is pas echt slecht voor mijn hart.
Beloved AUSTRALIAN, I mean. Not Australia. You’ve never been.
I know. It is a deep tragedy.
I LOVE this post. And exactly like me! Al taught me how to drive, and every time we went for a practice I’d say a prayer for safety, and make sure my funeral plans were all in order.
Now…I drive one handed, change gears, goo at my bubba in the review mirror, sing silly songs, and expertly avoid crashes as I glance around to make my baby laugh.
We’re pretty awesome, you and me. 🙂