De perfecte zomer dag

Appels plukken in een verlaten boomgaard (klinkt ‘verlaten boomgaard’ niet supper romantisch? In het engels klinkt het nog beter. ‘Deserted orchard’. Aaaah :))

De aardbeien zijn er nog!

Besjes voor kleine jongens

Appeltjes eten.

Ik denk dat God deze boomgaard hier voor ons heeft laten groeien.

Jaja. Misschien een beetje zelf-ingenomen.

Naar huis wandelen om naar bedje te gaan.

De Australie kleren aan, om ook nog wat sentimenteel aan Aunty Cel te kunnen denken. En de onbekende Uncle Al.

Net zoals de kippen in de tuin me als een ‘homesteader’ laten voelen, laat deze boomgaard me als een pionier op het frontier voelen. Eten uit het wild, weet je wel.

Ik denk dat ik deze winter aan deze dag ga terugdenken. Als ik twee dikke truien aan heb en drie paar sokken en me afvraag hoe het voelde toen het zomer was.

Dit is voor mij de perfecte zomerdag.

Wat is jou idee van ee perfecte zomerdag? Heb je hem gehad deze zomer?

?

?

[…]

Over babies die de zee in een slok willen

Als Gabri?l drinkt en het gaat niet zo snel als hij wil dat het gaat, begint hij te schreeuwen. Hij stopt met drinken en maakt zich zo druk dat hij helemaal hysterisch wordt, voetjes en handjes al rondzwaaiend in de lucht; hij vindt het veel fijner om alles in een teug te kunnen binnenslokken. Soms betrap ik mezelf erop dat ik het ook doe.

God zegt dat Hij me de kracht zal geven die ik nodig heb wanneer ik die nodig heb. Hij gaat me niet zomaar superwoman maken of me mijn hele leven geven in een seconde. Ik moet doorgaan, een stap in vertrouwen nemen, en Hij zal daar zijn. Zoals Petrus die op het water liep. Gewoon niet zo eng. (Echt! Ik ben eens gaan snorkelen en ik was zo bang dat ik bijna stierf toen ik naar de diepe, donkere plaatsen onder mij keek. Aan de andere kant…Petrus had geen duikbril en hij kon die diepe donkere plaatsen dus ook niet zo goed zien) Als ik ga stampen met mijn voeten omdat het me niet aanstaat is dat bijlange niet zo acceptabel als wanneer Gabri?l dat doet. Zelfs voor hem is het riskant. […]

Klein

Ik ga het water in, en ik voel me groot. Opgewonden en me sterk voordoend ga ik het ijskoude water in, al lachend met mijn man en schoonzus die nog altijd in het ondiepe staan en niet verder de bevriezende natheid in willen. Mijn hoofd net diep genoeg in het water zodat mijn duikbril onder water blijft, en hoog genoeg zodat mijn luchtbuis voor zuurstof boven water blijft, drijf ik op de zachte golven. De vorige keer dat ik ging snorkelen was het toverachtig. De zon schitterde en ik voelde me net een zeemeermin, zwemmend tussen een school vissen. Ik kon ze bijna aanraken. Deze keer schijnt de zon niet. Ik zie vissen, coralen en het zeewier drijft er ontwijkend tussen, maar deze keer is het water donker en bedrijgend. Plots stop ik. Er is een diepe scheur in de grond, een grote kloof. Het is angstaanjagend. Alsof er ineens iets mijn voet kan vastgrijpen en me naar beneden trekken. Niet meer stoer of groot bibber ik en wacht op Mike. Hij wil dat ik de gele dobber aanraak. We zwemmen er naartoe, maar ik moet mezelf forceren; Iets aan die diepe, donkere geulen maakt be doodsbang. Ik raak het […]

Genade in het midden van de rommel

De laatste tijd ben ik aan het leren om aan genade vast te klampen in het midden van de rommel.

Nadat ik al geroepen heb op mijn baby, de deur al dicht heb gesmeten en de keuken vloer nog erg vuil is.

Ik heb zin om zo door te gaan en me nog slechter te gaan gedragen. Misschien begin ik me morgen wel te gedragen, nadat de nacht deze dag heeft weggewassen,?mijn keukenvloer gekuist is en ik een gezonde maaltijd voor mijn gezin gekookt heb. Misschien mijn man nog even martelen met een koekje waar geen suiker maar alleen stevia in zit. Want een je man een koekje voorschotelen dat met stevia gemaakt is terwijl hij snakt naar Spicy Doritos maakt die verschrikkelijk vervelende houding van de voorbije dag weer helemaal goed. Niet?

Maar ik ben aan het leren om genade en vergeving te vragen voordat het erger wordt.

Om sorry te zeggen tegen een peuter die er echt niets van begrijpt, samen te bidden en me weer als een kind van God te gedragen in plaats van de zeer aantrekkelijke begeerten van mijn vlees te volgen en de deur HEEL HARD dicht te slaan en HEEL ERG boos […]

Spring

He valt vol vertrouwen naar voor.

Springt in mijn armen terwijl ik het niet verwacht.

Het jaagt me een beetje schrik aan, de manier waarop hij mij vertrouwt. Ik voel me nog helemaal niet volwassen. Dus waarom kijkt hij naar mij, alsof ik alles ga doen en weten? Wie dacht er dat dit een goed idee zou zijn, mij een kindje te geven? en dan nog eentje met een sterke wil! Soms weet ik gewoon niet hoe ik het moet doen. Maar dan besef ik dat mijn kleine man het mij juist vertelde.

In de armen van mijn Vader springen en Hem het laten overnemen.

Want Hij is niet zoals mij. Ik ben een mens, die zo vaak faalt. Maar Hij is perfect en Hij zal er altijd zijn. Ik zal het niet altijd voelen. Maar ik zal het wel altijd weten. Want dat is wat geloof is. Ik wil er voor kiezen om geloof te hebben in de verwarrende momenten van mama zijn…of eerder van persoon zijn. En weten dat Hij er altijd zal zijn en mij zal opvangen en dragen en vasthouden en altijd, altijd van mij houden.

Soms zink ik misschien zelfs even weg als ik naar […]

Hier

Ik ben hier voor jou.

Altijd.

~God~

Ik heb hier geen 5 minuten voor nodig.

De zon schijnt, en er zijn witte wolken aan de hemel.

We zijn naar het speeltuintje geweest en hebben daar wat rond gerent.

Ik heb het hele huis gekuist (!)

En de hele tijd was Hij hier. En Hij zegt me dat Hij hier morgen ook zal zijn. Bij mij. Zelfs al paniekeer ik over wat ik moet dragen of koken of inpakken voor het gemeente weekend. Of over het eten dat smost of de keuken vloer die tegen vanavond waarschijnlijk weer vuil zal zijn. Hij zal hier zijn en Zijn liefde is genoeg.

Is dat niet geweldig?

Gelinkt met Lisajobaker.com voor Five Minute Friday

Boek Recensie – Daughters of the Faith series

Hier zijn de boek recensies dan! Je kan de andere post die ik over deze boeken schreef??hier lezen The Tinker’s Daughter -?Een verhaal gebaseerd op het leven van Mary Bunyan

John Bunyan is bekend, maar ken je het verhaal van zijn dochter al? Al is ze blind geboren, ze laat zich daar niet door stoppen.Als haar vader met wie ze een hechte band heeft, gevangen genomen wordt helpt ze haar stiefmoeder met de jongere kinderen en brengt ze eten naar haar vader in de gevangenis.

Op de markt leert ze een zigeuner familie kennen en ze bevriendt hun dochtertje, Sofia. Samen met haar oma helpt Sofia Mary om te gaan met het feit dat haar papa in de gevangenis is en ze tonen haar wat vertrouwen en geloof is door verhalen en symbolen. Het verhaal van verlossing wordt lief en simpel uitgelegd door Sofia’s papa.

Mary wil alles onder controle hebben en ze wil haar familie redden. Al gaandeweg leert ze met de hulp van haar vader en vrienden, dat ze het niet uit haar eigen kracht kan. Ze heeft Jezus nodig. Ik hou van de manier waarop haar verhaal in dit alles vertelt wordt. Ze vertelt aan Bets, haar […]