Thuis is bij opa en oma. Die ene plaats die altijd hetzelfde bleef, hoeveel wij ook verhuizden. De plaats waar veel van de herinneringen van mijn kindertijd nog rondhangen. Ik kan ons bijna zien. Mijn zus, broer en ik, rond aan het rennen.
Maar toen verhuizden ze. Ik was 18. Maar ik had nog steeds die veilige plaats van mijn kindertijd nodig!
Thuis. Zijn wij. Onze vrolijke familie van 9. De 3 oudsten die te luid praten, mama die met de bezemsteel op hun kamervloer klopt om ons te laten zwijgen. Mijn zus die op het stapelbed klimpt met haar kop thee als ik wil slapen, en ik, zagen terwijl ik het eigenlijk heerlijk vind. Uren aan tafel zitten, koffie drinken en praten, lachen, hevige discussies voeren terwijl de kindjes over ons heen klimmen en rond ons heen rennen.
?Thuis is de vieze vijver op de boerderij in west vlaanderen. Het kleine riviertje en de voorraadkamer in Minnesota. De living in Noord Carolina en het touw aan de boom in het oude huis waar Loorke is geboren en waar Seppe is doodgegaan, ons liefste kleine geitje dat we met de fles drinken gaven omdat zijn mama niet lang na zijn […]
