Familie fotos

Vandaag neem ik een pauze in het vertellen van mijn reis naar Mama Zijn en deel ik wat familie fotos. Omdat familie fotos nemen een mijlpaal is in iedere mama haar leven. Of dat een goede of slechte mijlpaal is laat ik over aan de verbeelding.

Eerst zorgen we ervoor dat iedereen bij elkaar horende kleding draagt. Ik dacht zo…als iedereen iets draagt met blauwe en witte strepen, het wel goed zou zijn. Ik heb het mijn mode-bewuste schoonzusje niet gevraagd, omdat ik normaal gezien verkeerd ben in die soort van zaken. En ik wou liever gelukkig zijn in onwetendheid dan ongelukkig in kennis.

Ik heb hiervoor Mike zijn hemd met de hand gewassen omdat het blauw in zijn hemd vloekte met het blauw van de andere hemden. Zoveel weet ik wel, weet je. Zelfs al geloof ik dat paars dezelfde kleur is als violet en lavendel.

We deden 3 pogingen voor deze fotos, met pauzes en omkoperij er tussenin. Wij zijn erg slim in dat soort van dingen.

Zie hier…iedereen zit. Dat was al een heuse overwinning!

We spreken eventjes, en de kindjes luisteren dan ook SUPER ge?nteresseerd, over hoe ze flink moeten lachen naar de camera. We gebruiken nog geen dreigementen.

Het heeft dus niet gewerkt. Nu denk ik toch wel aan om dreigementen te gaan gebruiken.

 

We verhuizen naar een andere locatie, hopend op succes .

 

Daar zitten we dan…sommigen onder ons zien eruit als zombies, anderen sluiten even de ogen voor een dutje en dan is er nog eentje die wel erg kwaad wordt.

Soms moet je even je wangen naar boven duwen om een een mooiere glimlach te verkrijgen.

Anderen geven de voorkeur aan de klassieke crowd-pleaser…met-je-vinger-in-je-mond pose.

 

3 mensen doen het goed. En dan is er ook nog een kind dat er uit ziet alsof hij een magische spreuk opzegt om de camera weg te jagen.

Mama houdt de jongens stevig vast en doet alsof ze ze knuffelt terwijl ze hen eigenlijk gewoon gevangen houdt zodat ze niet weg lopen.

We pauzeren, en gebruiken koekjes als omkoperij voor genomen fotos en nog te nemen fotos. Oordeel niet. Er komt een moment waarop men gewoon wanhopig wordt voor die ene essenti?ele familie foto.

De derde episode start.

Iedereen weer in hun positie wriemelen.

 

Als ik me nu eens verstop achter mijn ogen vindt de camera me misschien niet!

Ofwel…

‘moeder. vader. grootvader. IK BEN DIT ZO ZAT!’

Het leven is echt vermoeiend als je moet poseren voor fotos. Ik bedoel..je moet dus zitten. Echt he, stil zitten, minuuuuten aan een stuk. Ik weet het…moordend.

Hier is er al heel wat door-de-glimlach-heen-dreigen aan de gang.

 

En dan wat kietelen om ze toch maar te laten lachen.

En het werkt. Deze wordt het dan maar, we nemen er genoegen mee. Die grijns kan als glimlach gezien worden. En het is op en top Abeltje. Dat willen we uiteindelijk toch he.

Laten we allen opstaan en verder gaan met ons leven.

Nog die ene met de baby. Omdat die de verdrukte gemoedstoestand van mamas altijd vrolijker maakt. Komaan, kijk eens hoe lief hij is!

En omdat wij erg dom zijn, gaan we verder. Nog wat koekjes omkoperij. Ze worden heel dicht bij de poort naar de maag gehouden, en wij proberen ze weer weg te nemen. Abel vindt dat ze wel goed bij zijn gezicht passen voor deze foto.

Oh geliefde broeders! Laat ons over elkaar heen rollen terwijl onze zot-gedraaide ouders schattige foto’s proberen te trekken!

 

Caleb denkt: ‘als ik nu gewoon die koek zou kunnen bemachtigen zou mijn leven compleet zijn!’

Nog steeds aan het rollen. Nog steeds de achter de koek aan. Maar hier kijkt Caleb onschuldig naar de camera, in de hoop van zijn wanhopige grijpen naar de koek te kunnen camoufleren met een laagje medewerking.

 

Abel houdt zijn neusje vast, want daarnet leek het er verdacht veel op alsof het wou weglopen.

 

Deze heeft het mooi vastgelegd. Hier houden we het dan ook bij.

Disclaimer

Woede aanvallen werden niet gefotografeerd.

12 koekjes werden gebruikt voor het nemen van deze foto’s voor goed gedrag en schattigheid te bekomen.

Springende vaders en grootvaders werden gebruikt om lachende kindjes te verkrijgen tijdens het nemen van deze foto’s.

Huwelijks crisisen die tijdens het nemen van deze foto’s evolueerden werden nadien uitgepraat.

Met dank aan Opa voor het nemen van deze foto’s. Hij doet dat uitzonderlijk en geweldig.

 

Deze post is zo’n beetje een deel van een serie: