God Archives - Pagina 9 van 10

31 dagen Meer zoals mijn Vader

Ik doe mee met The Nester en veel ander bloggers met de ’31 Dagen Schrijven uitdaging’.?Iedere dag in oktober schrijven we een post. Iedereen kiest een onderwerp en schrijft daar iedere dag iets over.

Mijn onderwerp:

Leven is leren en leven is groeien. En dat doe je als kind van God ook. Ik ben blij dat ik blijf veranderen, leren en groeien, want ik wil niet blijven staan waar ik nu sta.

Vroeger dacht ik dat ik het op precies dezelfde manier moest doen als anderen het deden. Als ik heel erg opkeek naar een bepaald persoon, vond ik dat ik een slechte christen was als ik het dan niet op exact dezelfde manier deed.

Maar weet je? iedereen is uniek. En daarom is iedereen zijn verhaal ook uniek. Tijdens deze 31 dagen serie (ik link met thenester.com voor een 31-dagen-uitdaging-om-te-schrijven. Kijk hier eens bij de anderen) wil ik mijn verhaal delen. Ik wil delen hoe ik verander en groei als kind van God, en meer zoals Hem word. Hoe dat er bij mij uitziet? Ik heb aan wat vrienden gevraagd om hier langs te komen en hun verhaal te delen. (En ze zeiden dat ze het zouden doen!!??)

[…]

Genade

Vanacht was ik om 3:30 wakker. Nadat ik twee uur had wakker gelegen was ik het beu en ben ik maar opgestaan en heb ik voor mijzelf een kopje thee gemaakt (zie onderaan). Zo ben ik dan de dag begonnen met de Vader en daarna heb ik Five Minute Friday in mijn dagboek geschreven.

“… Het zijn de gunstbewijzen des HEREN, dat wij niet omgekomen zijn,

want zijn barmhartigheden houden niet op.” Klaagliederen?3: 22,23

Zoals de gladde, lege bladzijden van mijn geliefde dagboek. Nieuw.

Zoals het kleine rozeknopje dat vandaag zal openbloeien, en een nieuwe, frisse roos worden.

Zijn genade is iedere morgen terug nieuw.

Dat betekent dus dat het zoals manna is. Ik hoef me geen zorgen te maken dat ik het gisteren allemaal op heb gebruikt. Er is vandaag terug een nieuwe, volle lading!

Iedere morgen is zijn goedheid nieuw. Al ben ik nu aan het flippen over vandaag, een hele dag met twee kleine jongens na een nacht van 2,5 uur slaap en geen geduld…

Zijn goedheid is nieuw vandaag, zijn erbarmen is nieuw voor vandaag.

Vandaag laat ik mezelf aan Zijn zorg over, aan zijn genade. Ik wil geloof hebben dat Hij er zal […]

Aanbidding – Five Minute Friday

Abel die vorig jaar op TeenStreet de zaal binnen rent tijdens de Aanbidding. Hij kon net lopen en we hadden de grootste moeite om hem daar buiten te houden!

Ik ben grootgebracht met een eerbiedige, stille soort van aanbidding.

Je weet wel, dat soort van aanbidding waar je heel stil bent en begint te fluisteren van de moment dat je zondagmorgen de auto uitstapt.

Het was heel normaal voor mij, het was goed en ik hield ervan.Toen ik de eerste keer naar een praise avond ging was ik dus heel erg gechoqueerd. Er was muziek! Luid! Lichten! Liedjes die zichzelf herhaalden! Mensen die hun handen omhoog hielden! Mensen die (ik zal het heel stilletjes zeggen om je niet te veel te choqueren)?dansten! Wel ja, ze waren in ieder geval met hun heupen aan het bewegen!

Ik ben met een hele wijze man getrouwd die heel geduldig en lief is en mijn vooroordelen erg goed tolereerd.

Soms grinnikt hij een beetje. Soms luidop met zo’n snuivend geluid erbij. Maar meestal is hij heel erg lief en geeft hij me tijd om over mezelf heen te komen, en over mijn eenzijdige vooroordelen van hoe het leven in elkaar zit.

[…]

De perfecte zomer dag

Appels plukken in een verlaten boomgaard (klinkt ‘verlaten boomgaard’ niet supper romantisch? In het engels klinkt het nog beter. ‘Deserted orchard’. Aaaah :))

De aardbeien zijn er nog!

Besjes voor kleine jongens

Appeltjes eten.

Ik denk dat God deze boomgaard hier voor ons heeft laten groeien.

Jaja. Misschien een beetje zelf-ingenomen.

Naar huis wandelen om naar bedje te gaan.

De Australie kleren aan, om ook nog wat sentimenteel aan Aunty Cel te kunnen denken. En de onbekende Uncle Al.

Net zoals de kippen in de tuin me als een ‘homesteader’ laten voelen, laat deze boomgaard me als een pionier op het frontier voelen. Eten uit het wild, weet je wel.

Ik denk dat ik deze winter aan deze dag ga terugdenken. Als ik twee dikke truien aan heb en drie paar sokken en me afvraag hoe het voelde toen het zomer was.

Dit is voor mij de perfecte zomerdag.

Wat is jou idee van ee perfecte zomerdag? Heb je hem gehad deze zomer?

[…]

Over babies die de zee in een slok willen

Als Gabri?l drinkt en het gaat niet zo snel als hij wil dat het gaat, begint hij te schreeuwen. Hij stopt met drinken en maakt zich zo druk dat hij helemaal hysterisch wordt, voetjes en handjes al rondzwaaiend in de lucht; hij vindt het veel fijner om alles in een teug te kunnen binnenslokken. Soms betrap ik mezelf erop dat ik het ook doe.

God zegt dat Hij me de kracht zal geven die ik nodig heb wanneer ik die nodig heb. Hij gaat me niet zomaar superwoman maken of me mijn hele leven geven in een seconde. Ik moet doorgaan, een stap in vertrouwen nemen, en Hij zal daar zijn. Zoals Petrus die op het water liep. Gewoon niet zo eng. (Echt! Ik ben eens gaan snorkelen en ik was zo bang dat ik bijna stierf toen ik naar de diepe, donkere plaatsen onder mij keek. Aan de andere kant…Petrus had geen duikbril en hij kon die diepe donkere plaatsen dus ook niet zo goed zien) Als ik ga stampen met mijn voeten omdat het me niet aanstaat is dat bijlange niet zo acceptabel als wanneer Gabri?l dat doet. Zelfs voor hem is het riskant. […]

Klein

Ik ga het water in, en ik voel me groot. Opgewonden en me sterk voordoend ga ik het ijskoude water in, al lachend met mijn man en schoonzus die nog altijd in het ondiepe staan en niet verder de bevriezende natheid in willen. Mijn hoofd net diep genoeg in het water zodat mijn duikbril onder water blijft, en hoog genoeg zodat mijn luchtbuis voor zuurstof boven water blijft, drijf ik op de zachte golven. De vorige keer dat ik ging snorkelen was het toverachtig. De zon schitterde en ik voelde me net een zeemeermin, zwemmend tussen een school vissen. Ik kon ze bijna aanraken. Deze keer schijnt de zon niet. Ik zie vissen, coralen en het zeewier drijft er ontwijkend tussen, maar deze keer is het water donker en bedrijgend. Plots stop ik. Er is een diepe scheur in de grond, een grote kloof. Het is angstaanjagend. Alsof er ineens iets mijn voet kan vastgrijpen en me naar beneden trekken. Niet meer stoer of groot bibber ik en wacht op Mike. Hij wil dat ik de gele dobber aanraak. We zwemmen er naartoe, maar ik moet mezelf forceren; Iets aan die diepe, donkere geulen maakt be doodsbang. Ik raak het […]

Genade in het midden van de rommel

De laatste tijd ben ik aan het leren om aan genade vast te klampen in het midden van de rommel.

Nadat ik al geroepen heb op mijn baby, de deur al dicht heb gesmeten en de keuken vloer nog erg vuil is.

Ik heb zin om zo door te gaan en me nog slechter te gaan gedragen. Misschien begin ik me morgen wel te gedragen, nadat de nacht deze dag heeft weggewassen,?mijn keukenvloer gekuist is en ik een gezonde maaltijd voor mijn gezin gekookt heb. Misschien mijn man nog even martelen met een koekje waar geen suiker maar alleen stevia in zit. Want een je man een koekje voorschotelen dat met stevia gemaakt is terwijl hij snakt naar Spicy Doritos maakt die verschrikkelijk vervelende houding van de voorbije dag weer helemaal goed. Niet?

Maar ik ben aan het leren om genade en vergeving te vragen voordat het erger wordt.

Om sorry te zeggen tegen een peuter die er echt niets van begrijpt, samen te bidden en me weer als een kind van God te gedragen in plaats van de zeer aantrekkelijke begeerten van mijn vlees te volgen en de deur HEEL HARD dicht te slaan en HEEL ERG boos […]