Mensen hebben het altijd over het hele ’trouwen gaat over compromissen sluiten’.
Het is een van die dingen waarvan ik uit ging dat ik er goed in ging zijn omdat ik de theorie helemaal van buiten ken.
Zoals ik ook dacht dat mama zijn vanzelf ging komen. Zoals het wel vaker gaat in het leven, weet ik minder dan ik denk dat ik weet. Ik zou graag een lijstje en een plan maken en een boek lezen en dan alles weten en alles perfect doen. Jammer genoeg is het zo makkelijk niet; Het is geen grote en nobele actie.
Het zit in de kleine dingen, en die maken de grote dingen.
En het is nu zo dat mijn papa thuis altijd onze financie?n deed.
Mike zijn mama deed altijd hun financie?n.
Dit zorgde voor wat interessante verwachtingen en conversaties in het begin van ons huwelijk.
Op het begin weigerde ik doodleuk. Dan lag ik wakker met schuldgevoelens en omdat ik graag wou slapen gaf ik?met veel tegenzin toe en met grote ergernis opende ik het inslechte, met horens, vuur-spugende ding dat ook gekend is als Excel.
Ik deed het best wel goed die eerste maanden en ik leerde de […]
Hij rende naar me toe, helemaal opgewonden, het geschenk in zijn kleine hand. Een klavertje.
Ik legde het neer in het stapeltje met andere geschenkjes. Een paardebloem zonder steeltje, een boterbloempje en een blaadje, een handjevol gras.
Ik kijk er nog eens naar. Is dat een klavertje 4?
Toch niet. Het had maar 3 blaadjes en daarom vloog het ook in het stapeltje.
Na een minuutje kwam het er weer uit. ?Ik legde het voorzichtig tussen de bladeren van onze trouw Bijbel en toen het droog was stopte ik het in een kadertje.
Nu staat het op de kast, het gezicht van al mijn klavertje 3 momenten. Want ze zijn eigenlijk echt wel geweldig.
Misschien vind ik ooit wel eens een klavertje vier om ernaast te zetten, voor alle speciale momenten in mijn leven. De dag dat Mike me vroeg om zijn vriendin te zijn, en de dag dat hij me vroeg om zijn vrouw te zijn. Die vreselijk pijnlijke en zalige dagen waarin mijn 3 jongens geboren werden.
Ik vergeet die dagen niet echt vaak. Ik heb er geen herinneringen aan nodig, al vergat ik vorig jaar wel onze huwelijksverjaardag.
Die kleine momenten, klavertje-3 momenten, dat zijn […]
27 jaar geleden werd ik geboren.
Ik weet niet wanneer ik stopte met dat uren lang wakker liggen met vlinders in mijn buik omdat het morgen mijn verjaardag was.
Ik heb helemaal niets tegen feestjes en cadeautjes en vieren, maar toch is het niet meer het grote gebeuren dat het eens was. Niet meer waardig gekeurd om uren slaap voor te missen. De Memoirs of Life serie, voorzekers. Bellen met vriendinnen aan de andere kant van de wereld, soms. Gesprekken met zussen en vriendinnen hier in ?de living of in die van hun. Babies, hoewel ik dat niet altijd denk op het moment dat ze me wakker zijn. Ze zijn het toch altijd waard. Maar daar stopt het eigenlijk. Zelfs chocolade haalt het lijstje niet meer.
Hoe dat dan ook mag wezen, 27, dat ben ik een paar dagen geleden geworden.
Het was de meest anticlimactische verjaardagen van mijn leven, en ook een geweldige dag – op een stille manier.
Ik stond net iets later dan gewoonlijk op, nog net op tijd om me aan te kleden en de jongens netjes gekleed en gevoerd naar school uit te zwaaien. Ik ben nog niet dapper genoeg om ze zelf hun […]
Een paar dagen geleden kwam er een interview over het thuisblijfmama zijn online, op Het Moederfront. Daar staat uiteraard enkel de nederlandse vertaling, dus vertaalde een vriendin het voor me en kan ik nu de engelse versie op mijn blog delen voor engels sprekende vrienden. Hier alvast het begin, bezoek voor het volledige artikel Het Moederfront eventjes 🙂
Naomi (26) studeerde verpleegkunde. Na en snelle en zware zwangerschap bleef ze fulltime thuis bij haar kind. Naomi is getrouwd met Mike, en samen met hebben ze drie kinderen.
Was?het?een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen?
Ik heb nooit overwogen om te gaan werken met kindjes, dus het was zeker een gemakkelijke beslissing.
Vroeger was ik Mennoniet. Dit heeft misschien wel een rol gespeeld bij mijn keuze voor fulltime moederen. Bij de Amish Mennonieten, waar ik opgroeide, blijven alle mama’s thuis bij de kinderen.
Aan de andere kant zou ik het waarschijnlijk sowieso niet gedaan hebben. Zelfs voordat we Amish Mennoniet werden, bleef mijn mama thuis. En zij is tenslotte mijn inspiratie om het ook te doen 🙂
Voor de rest van de tekst, ga even naar hetmoederfront.com
[…]
Mijn tulpen staan dapper in de wind. Ze worden bijna omver geblazen, ze raken?bijna de grond als de wind op z’n hardst blaast. Ze zien er maar fragiel uit, alsof een klein zuchtje wind hun blaadjes zou afblazen. Hoe houden ze zo goed vast?
Ik wil ook dapper zijn in de wind.
Ik wil mijn blaadjes en kleuren goed vast houden. Ziet dat er dan uit als moedig zijn, met een lach, liefde en vreugde?
Ik wil die dingen vast houden terwijl ik voorover buig, terwijl de wind recht op mij af komt en me bijna doet omver vallen. En dan terug recht staan.
Ik denk soms wel eens dat mijn leven moet zijn als dat van een tulp in een mooi groen bloemperkje op een zonnige dag in juni, heel de dag en iedere dag.
Als het dan niet zo is, begin ik al snel te denken dat het allemaal verschrikkelijk is en dat ik verschrikkelijk ben, en dat alles altijd verschrikkelijk zal zijn, alsof er iets heel erg mis is met mijn leven en met mezelf.
Ach, domme ik. Ben ik dan zo snel gefopt? In ontevredenheid geluisd?
Blijkbaar toch wel.
Er is regen en er […]
De kleine handjes met die schattige kuiltjes houden me vast. Heel goed vast.
De grote blauwe ogen die iedereen kunnen charmeren zijn gewoon te perfect. Kleine meertjes blauwe zonneschijn, liefde en drama. Zijn eerste stapjes, de manier waarop hij zich languit in mijn armen laat vallen omdat hij te lui is om te leren stappen. Hij weet dat ik hem vang. De kleine babygeluidjes, die mij proberen na te zeggen. Een baby lachje dat begint van diep binnenin het buikje. Het borrelt naar boven en komt eruit, overal, in dat kleine expressieve gezichtje en door dat mondje dat geen schrik heeft om heel erg luid te worden.
Verrukkelijk is het. Is hij. Net als de bloemetjes die hij zomaar wil grijpen. Ik kan het hem niet kwalijk nemen want ze zijn dan ook zo mooi, met hun felle kleuren.
Het is ook vermoeiend. E?n seconde op de vloer en hij huilt voor Mama, luid en met een gebroken hartje omdat zijn kleine hersentjes het zo niet snappen dat Mama nog van hem houdt, al pakt ze hem niet op. E?n seconde uit mijn zicht en zijn wereldje stort ineen, zijn hoofdje tilt naar achteren en een luide […]
De Superpapa werd gisteren 35 en zijn zoon van 4 begreep het zo niet dat papa geen feestje zou krijgen. Hijzelf is al een grote fan van feestjes met een thema sinds zijn neefje in december een Paw Patrol feestje had.
Zijn onbegrijpende blik verzachte onze harten en zo stopten we dan maar met onze uitleg en lieten papa een thema uitkiezen. Luisterend naar mama’s stille advies koos hij een Superhelden feestje omdat de jongens hier allemaal al een superheld costuum hebben. Mike had er net de dag ervoor een gekregen van mijn familie. Van Calsters zijn nu eenmaal zo geweldig.
De superpapa ging boven werken en ondertussen ging ik met een kleine batman en superman hard aan het werk. Er waren superheld vlaggetjes ?en ballonnen en een spiderman-achtige cake.
Het was ook het perfecte excuus om mijn trouwjurk aan te doen die ik sinds kort van de garage redde, en toen redde de superpapaman mij van supermanloos te zijn.
Hij speelde superhelden voetbal met zijn jongens en droeg een cape en ik werd er helemaal verliefd van want het was zijn verjaardag maar alles draaide rond zijn jongens en dat is gewoon super.
Superpapa, […]
|
|
