?Het leven is hier in het Land van Mama Zijn soms wel wat saai en eenzaam.?Dat is in andere landen natuurlijk ook wel zo, maar daar zit ik nu niet. Soms is die monotonie wat veel. Kinderen groot brengen is heel belangerijk, want ze zijn de volgende generatie. Maar net als een die ene schooldag zo nutteloos kan voelen, zelfs al weet je theoretisch gezien dat het een deel van het geheel is waarmee je je diploma krijgt, zo kan een dag van kinderen groot brengen ook nutteloos en onbelangerijk aanvoelen.?Zo rijgen de dagen aaneen, en lijkt er soms geen einde aan te komen. Alsof er nooit meer een goede nacht zal komen, en het woord uitslapen van het woordenboek werd geschrapt. De was blijft komen, eten moet gekookt worden, kinderen zijn druk en hyper en moeten worden bezig gehouden. En toen ik aan Mike voorstelde om vanaf nu enkel zo van die astronauten zakjes waar je water moet bij doen te eten, zei hij dat hij dat geen goed idee vond. Er is dus gewoon geen oplossing voor. Hij wil ook iedere dag propere kleren aan doen. Voor dat was probleem is er dus ook al geen oplossing. […]
|
|||
|
Het gaat al veel beter nu, als ik ga vergelijken met de tijd dat Gabri?l nog in maatje 68 paste. Maar dat wil niet zeggen dat plots alles gemakkelijk is. Met tijden vergeet ik alles wat ik geleerd heb en staan we weer bij nul. Ik wou eens weten hoe het nu zit, gisteren met vandaag vergelijken.?Dus besloot ik om het heel echt en professioneel aan te pakken. Ik deed dus een uitgebreide studie over het verschil dat de dingen die ik deed hadden in mijn gedrag. Ik ben zo, weet je wel. Geleerd enzo. Ik weet het. Ik gebruikte net het woord ‘geleerd’ en dat maakt mij gesofistikeerd en omdat ik gesofistikeerd ben ben ik een dame en omdat ik zeg dat ik een dame ben gaat mijn man nu heel hard lachen. En mijn mama. En mijn papa. En nu stop ik met deze lijst, anders wordt dit stuk een stuk te lang. Hier gaan we dan met de geleerde studie. Voor deze studie analyseerde ik de resultaten die de activiteiten die ik deed hadden op mijn humeur en gedrag. Voorval nummer 1:?Ik zit op de grond in de speelhoek bij Caleb. Hij speelt met de speelgoedkeuken en […] Het duurde even voordat ik er aan wende, aan dat water drinken in plaats van limonade. Maar het is de moeite al wel geweest.Als ik die film niet kijk, zelfs al doet hij me geen kwaad, verlies ik niets.Als ik in mijn bijbel lees, krijg ik inzicht en leer ik God beter kennen. En dus krijg ik alles.Ik betwijfel het heel erg dat ik spijt zal hebben dat ik Pride en Prejudice een keertje minder heb gezien als ik voor God’s troon sta.Ik betwijfel het heel erg dat ik spijt zal hebben dat ik nog een keer in Zijn woord heb zitten lezen. Ik denk dat ik blij zal zijn dat ik de tijd heb genomen om Hem beter te leren kennen, bij wie ik de eeuwigheid zal doorbrengen.?Eerlijk gezegd maakt het mijn dag niet gemakkelijker in die zin dat er geen magische hulp komt opdagen in de vorm van een fee met een toverstokje of zo.?Maar Hij herinnert me eraan dat ik moet groeien in geduld, wijsheid en liefde. Hij herinnert me aan de eeuwigheid, de zin van het leven. De reden waarom ik altijd vreugde kan beleven.Dat maakt dan ook het verschil, omdat het dat ego?sme uit […] In mijn vorige post zei ik dat ik het makkelijker vond om filmen te kijken dan mijn Bijbel te lezen. Dat wil nu ook niet zeggen dat het verkeerd is om naar Pride en Prejudice te kijken. Want…Jane Austen. Meer moet ik niet zeggen. Maar ik had het heel erg moeilijk om mijn geduld te bewaren met mijn jongens. Dus was ik was het hen verschuldigd om mijn uiterste best te doen om daar iets aan te doen. Mijn tijd gebruiken om te lezen, door Facebook te scrollen, naar muziek te luisteren die niet echt een positieve boodschap had, filmen te kijken of helemaal niets te doen…dat was niet echt productief of vruchtbaar. Gilmore Girls kijken helpt me niet om geduldig te zijn. (jammer) God wel. Het is dus veel logischer om mijn tijd anders in te vullen…door God te zoeken. En dat kan dan op mij knie?n zijn, of door te luisteren naar Zijn woord dat voorgelezen of gezongen wordt terwijl ik in huis bezig ben. Het kan op veel manieren. Ik wist dat, maar ik vond het heel moeilijk om het toe te passen in mijn leven. God wist dit. Dus nam Hij me mee op een […] Naast het hele verleden-verwerken gedoe was het belangrijkste ding, trouwens?veel belangrijker dan het verleden te verwerken, tijd met God doorbrengen. Ik moet Hem heel goed kennen. Ik wil Zijn stem horen. Ik wil zo dicht bij Hem zijn dat Zijn houding mij be?nvloedt. Want mijn houding is niet zo fijn. Vraag het maar aan mijn man. Of neen. Neen, vraag het maar niet aan mijn man. Ik ben niet echt ‘zoals Jezus’. Ik probeer het wel, om er van de buitenkant als Hem uit te zien, maar het is niet echt waar. En ik ben er redelijk slecht in, in dat doen alsof. En tja,.. hoe kan ik zoals Jezus zijn? Ik wil Jezus leren kennen en meer zoals Hem worden, maar ik lees mijn Bijbel maar 1 keer per dag, als het een goede dag is. Ik bid zo eens hier en daar, maar meestal is de dag al voorbij tegen dat ik door heb dat ik eigenlijk helemaal niet dicht bij Hem heb geleefd. Ik heb mijn leven geleefd, de hele dag, en dan bid ik aan het einde van die dag. Zelfs mijn goede dagen leef ik niet alsof God mijn alles is, mijn Vader, mijn beste […] Tijdens deze reis zijn er 3 hoogtepunten geweest. En de namen van die hoogtepunten zijn: Abel Michael Glenn Brignola, 27 Juni 2011 Ik wist dat er wel een redelijk risico was dat ik ziek zou worden, maar ik ging er eigenlijk van uit dat ik daar zo’n beetje boven stond. Dat was voor mijn mama en mijn zus, maar dat zou mij niet gebeuren. Dus natuurlijk gebeurde het wel met mij. Ik kreeg al het genot van morgen-middag-avond ziekte, en mijn dagen draaiden er rond om dat ene eetbare ding te vinden waardoor ik me beter zou voelen. Maar het is geniepig, dat zwangerschap misselijk zijn. De ene dag helpt melk, de volgende dag blijft melk geen 3 seconden binnen. Het is gemeen, zeg ik je. Maar ik overwon het. Zo bezie ik het toch graag. Op de een of andere manier heb ik het dan toch overleeft, en aan het einde van dat overleven was Abel er. Was hij het waard? Ja, ja hij was het zeker en vast waard. Vergat ik de pijn en de misselijkheid, zoals sommige mensen me beloofd hadden? Neen. Neen dat deed ik niet. Ben ik er dan toch bovenop gekomen, en heb ik […] God doet alles goed. Hij doet ook goed in mijn leven.?Hij heeft dan misschien niet letterlijk de rode zee gedeeld voor mij, figuurlijk toch weer wel. Hij toonde mij hoe het dorpje Strijd eigenlijk een fijne plaats was, hoe ik het gewoon een verkeerde naam had gegeven. Hij vertelde me dat het een goede plaats was om te blijven. Dus ging ik het zo proberen te zien. God liet alles in dat jaar goed?uitwerken. Elk detail gebruikte Hij om me te laten groeien, en me sterke wortels te geven. Hij heeft verleden en toekomst samen gewoven, Zijn hart getoond, Zijn houding, altijd met een voorbeeld leidend zodat ik kon volgen. Het ging traag, het gaat traag, maar ik neem dan toch al wel genoegen met het feit dat ik niet meer huilend aan de deur sta als Mike naar zijn werk vertrekt. Iedereen heeft zijn verhaal, zijn verleden. Met ieder verhaal komen ook worstelingen, moeilijke dingen. Dat is deel van mens zijn. Iedereen heeft dingen waar ze moeten aan werken en onzekerheden. Iedereen moet zien wat ze denken van het leven, waar ze in geloven, waar ze voor leven. Hoe je groot werd gebracht be?nvloedt die reis, en de […] |
|||
| Copyright © 2025 Omily - All Rights Reserved | |||