Het is een van die dingen waarvan ik uit ging dat ik er goed in ging zijn omdat ik de theorie helemaal van buiten ken.
Het zit in de kleine dingen, en die maken de grote dingen.
En het is nu zo dat mijn papa thuis altijd onze financie?n deed.
Mike zijn mama deed altijd hun financie?n.
Dit zorgde voor wat interessante verwachtingen en conversaties in het begin van ons huwelijk.
Op het begin weigerde ik doodleuk. Dan lag ik wakker met schuldgevoelens en omdat ik graag wou slapen gaf ik?met veel tegenzin toe en met grote ergernis opende ik het inslechte, met horens, vuur-spugende ding dat ook gekend is als Excel.
Ik deed het best wel goed die eerste maanden en ik leerde de rekeningen te betalen en zette alle nummertjes netjes in saaie witte vierkantjes.
Toen kreeg ik een baby en stopte ik met mijn best te doen en toen maakte mijn man een klein programmatje voor mij dat, zo beweerde hij, het makkelijker zou maken.
Want dat doet hij graag. Hij lost graag problemen op en als die problemen kunnen worden opgelost door een computer programmatje te schrijven, dan verheugd Mike zich enorm en begint hij ijverig te werken.
Neen, ik geef je zijn telefoon nummer niet. Mijn man. Mijn computer programma.
Alleen was het computer programma nog ingewikkelder dan Excel en ik kan niet eens beginnen met je te zeggen hoe ingewikkeld ik Excel vind.
En dus ging het op en neer en ik probeerde dit programma en dat programma en ik deed het een paar maand wel en dan een jaartje niet. Geen erg succesvolle strategie om je budget mee bij te houden, en alle dingen die daar bij komen kijken.
Onlangs?besliste ik om er voor te gaan en mijn leven te beteren en het te gaan doen, ongeacht hoe niet-graag ik het doe, omdat het leven niet enkel draait rond alleen al de leuke dingen te doen.
Toen ik ‘ja’ zei, ging dat ook over de kleine dingen. De kleine on-leuke dingen en de dingen doen die je allebei haat. Alledaagse on-leuke on-heroische dingen.
Deze keer deed ik het op mijn manier. Daar past dan in mijn hoofd de soundtrack van ‘I did it my way’ bij, dat maakt het tot zo’n spectaculair en inspirerend moment. In mijn hoofd dan toch.
Ik mooide het helemaal op en ik was ongelofelijk blij met mezelf.
Neem dat dan maar, saaie-hersencellen-dodende-slecht-gezind-makende-financie?n-dingen.
Ik voel me een beetje zoals Rory Gilmore die naar het bouw-een-huis project ging met een roze hamer. Maar er is tenminste geen roze op mijn papier. Ook zou mijn moeder er niet aan denken om mij een roze hamer te geven.
Ik toon jullie niet onze echte nummertjes want dat is onbeleefd en ik, ik ben nooit onbeleefd.
Conclusie: het leven is beter en leukerder als je alles een beetje vermooid. Kijk maar naar giraffen en lieveheersbeestjes en Nemo-vissen. Ze maken het leven beter voor geen nuttige reden.
Als ’t een troost mag zijn, wij zijn nog veel erger! Hebben ooit in een ver verleden een poging gedaan om zaken bij te houden, niet gelukt, allang opgegeven. Nu is ’t gewoon halverwege de maand eens zien of we gaan rondkomen voor die maand, als ’t nipt wordt wat zuiniger leven voor de rest van de maand, in ’t slechtste geval een beetje van de spaarboek overschrijven en in ’t beste geval een beetje naar de spaarboek overschrijven :).
Dus, wil je die van ons ook doen? 😉
Nadat je mijn verjaardagsfeestje hebt georganiseerd? 😉
(aangezien je toch zoveel tijd hebt, thuisblijfmama, ge verveelt u toch enzo h??)
Awel ja, als ik in jullie huisje in jullie mooie straatje mag wonen wil ik dat best doen. Als tegenprestatie, weet je wel. En inderdaad, ik zwem in zee?n van tijd. Ik doe dus best ook maar eens iets nuttigs he.
Da’s eigenlijk wel een opluchting. Blijf zo voort doen. Dan voel ik mij kei gesofisticeerd en verantwoordelijk met hoe goed ik dat allemaal doe.
🙂
This made me smile. xx
Smile at my genius? Smile at my beauty? Smile at my intelligence?