Zomervakantie
Lange zomerse dagen, op blote?voeten rennen door het gras. Spelen in de zandbak. Zee, zon, boeken lezen.
Deze eerste dagen van de belgische vakantie zijn dan misschien niet zo zomers en idylisch, zoals die slow-motion beelden die ik van vroeger draai, maar ze hoeven daarom niet minder leuk te zijn.
Binnen op de bank kan je ook lezen. Wij zijn nu grote fan van dit boek:
We hebben ook een sponsor kindje, en ik heb de indruk dat Abel nu eindelijk begrijpt wat dat betekent.
Het boekje gaat over een kindje dat Abel heet, dat vind hij super. Abel woont in Kenia, waar ook ons sponsor kindje Leperan woont. De tekeningen zijn ongelofelijk mooi, ik denk erover om een extra boekje te kopen om wat tekeningen uit te knippen en in te kaderen als decoratie.
Ik zou graag de jongens wat meer betrekken in het brieven schrijven naar Leperan, maar tot nu toe hadden ze niet veel interesse omdat ze er niets van snapten. Hopelijk gaat het nu beter.
Het is ook wel mijn eigen fout. Ik schrijf helemaal niet genoeg. Ik had eerst een meisje, maar toen haar familie het Compassion project verliet en er een […]
Mensen hebben het altijd over het hele ’trouwen gaat over compromissen sluiten’.
Het is een van die dingen waarvan ik uit ging dat ik er goed in ging zijn omdat ik de theorie helemaal van buiten ken.
Zoals ik ook dacht dat mama zijn vanzelf ging komen. Zoals het wel vaker gaat in het leven, weet ik minder dan ik denk dat ik weet. Ik zou graag een lijstje en een plan maken en een boek lezen en dan alles weten en alles perfect doen. Jammer genoeg is het zo makkelijk niet; Het is geen grote en nobele actie.
Het zit in de kleine dingen, en die maken de grote dingen.
En het is nu zo dat mijn papa thuis altijd onze financie?n deed.
Mike zijn mama deed altijd hun financie?n.
Dit zorgde voor wat interessante verwachtingen en conversaties in het begin van ons huwelijk.
Op het begin weigerde ik doodleuk. Dan lag ik wakker met schuldgevoelens en omdat ik graag wou slapen gaf ik?met veel tegenzin toe en met grote ergernis opende ik het inslechte, met horens, vuur-spugende ding dat ook gekend is als Excel.
Ik deed het best wel goed die eerste maanden en ik leerde de […]
Hij rende naar me toe, helemaal opgewonden, het geschenk in zijn kleine hand. Een klavertje.
Ik legde het neer in het stapeltje met andere geschenkjes. Een paardebloem zonder steeltje, een boterbloempje en een blaadje, een handjevol gras.
Ik kijk er nog eens naar. Is dat een klavertje 4?
Toch niet. Het had maar 3 blaadjes en daarom vloog het ook in het stapeltje.
Na een minuutje kwam het er weer uit. ?Ik legde het voorzichtig tussen de bladeren van onze trouw Bijbel en toen het droog was stopte ik het in een kadertje.
Nu staat het op de kast, het gezicht van al mijn klavertje 3 momenten. Want ze zijn eigenlijk echt wel geweldig.
Misschien vind ik ooit wel eens een klavertje vier om ernaast te zetten, voor alle speciale momenten in mijn leven. De dag dat Mike me vroeg om zijn vriendin te zijn, en de dag dat hij me vroeg om zijn vrouw te zijn. Die vreselijk pijnlijke en zalige dagen waarin mijn 3 jongens geboren werden.
Ik vergeet die dagen niet echt vaak. Ik heb er geen herinneringen aan nodig, al vergat ik vorig jaar wel onze huwelijksverjaardag.
Die kleine momenten, klavertje-3 momenten, dat zijn […]
Er is een stukje bruine verhuis tape op onze wasmand boven.yes
Ik plakte het er een jaar en vijf maand geleden op om het deksel en de mand samen te houden tijdens de verhuis. Ik merk het niet zo vaak meer op. Als ik dat dan wel eens er evengoed kan op laten totdat we weer verhuizen.
We blijven het hier toch niet.
Misschien is de tijd gekomen om het eraf te nemen.?Het kan een gewoonte worden om te verhuizen.
We blijven hier toch niet.
Ik wil mezelf hier niet meer in investeren. Het is te risicovol en zal het nog pijnlijker maken om te vertrekken. Ik laat misschien zelfs een stukje van mezelf achter.
Ik neem afstand, droom en plan al over de toekomst in plaats van in het nu aanwezig te zijn. 14 huizen heb ik thuis genoemd. Het langste ?dat we in een huis woonden was 4 jaar, de kortste keer 5 maanden. Er is in het begin altijd het initi?le alles-eraan-geven. Wortels willen hebben, ze in de grond proberen te duwen en stampen, alles eraan geven om vrienden te maken. Het spannende van het nieuwe. En dan naar het einde toe, wanneer ik de […]
27 jaar geleden werd ik geboren.
Ik weet niet wanneer ik stopte met dat uren lang wakker liggen met vlinders in mijn buik omdat het morgen mijn verjaardag was.
Ik heb helemaal niets tegen feestjes en cadeautjes en vieren, maar toch is het niet meer het grote gebeuren dat het eens was. Niet meer waardig gekeurd om uren slaap voor te missen. De Memoirs of Life serie, voorzekers. Bellen met vriendinnen aan de andere kant van de wereld, soms. Gesprekken met zussen en vriendinnen hier in ?de living of in die van hun. Babies, hoewel ik dat niet altijd denk op het moment dat ze me wakker zijn. Ze zijn het toch altijd waard. Maar daar stopt het eigenlijk. Zelfs chocolade haalt het lijstje niet meer.
Hoe dat dan ook mag wezen, 27, dat ben ik een paar dagen geleden geworden.
Het was de meest anticlimactische verjaardagen van mijn leven, en ook een geweldige dag – op een stille manier.
Ik stond net iets later dan gewoonlijk op, nog net op tijd om me aan te kleden en de jongens netjes gekleed en gevoerd naar school uit te zwaaien. Ik ben nog niet dapper genoeg om ze zelf hun […]
Een paar dagen geleden kwam er een interview over het thuisblijfmama zijn online, op Het Moederfront. Daar staat uiteraard enkel de nederlandse vertaling, dus vertaalde een vriendin het voor me en kan ik nu de engelse versie op mijn blog delen voor engels sprekende vrienden. Hier alvast het begin, bezoek voor het volledige artikel Het Moederfront eventjes 🙂
Naomi (26) studeerde verpleegkunde. Na en snelle en zware zwangerschap bleef ze fulltime thuis bij haar kind. Naomi is getrouwd met Mike, en samen met hebben ze drie kinderen.
Was?het?een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen?
Ik heb nooit overwogen om te gaan werken met kindjes, dus het was zeker een gemakkelijke beslissing.
Vroeger was ik Mennoniet. Dit heeft misschien wel een rol gespeeld bij mijn keuze voor fulltime moederen. Bij de Amish Mennonieten, waar ik opgroeide, blijven alle mama’s thuis bij de kinderen.
Aan de andere kant zou ik het waarschijnlijk sowieso niet gedaan hebben. Zelfs voordat we Amish Mennoniet werden, bleef mijn mama thuis. En zij is tenslotte mijn inspiratie om het ook te doen 🙂
Voor de rest van de tekst, ga even naar hetmoederfront.com
[…]
Ieder jaar, van ongeveer half April tot begin Mei als we geluk hebben, is er een bos hier in Belgi?, het Hallerbos, dat een sprookjesbos wordt.
Stilletjes en zonder pretenties openen duizenden, miljoenen kleine bloemetjes zichzelf. Ze staan schouder aan schouder en bedekken de bosbodem in een tapijt van paarse glorie. Als je enigszins kan, ga er dan dit weekend heen.
Het zijn de laatste dagen dat de bloemen zo mooi bloeien. Foto’s zijn mooi, maar als je daar gaat wandelen,?dan ruik je wel een miljoen paarse bloemendromen. Je ziet hoe ver en wijd de bloemen gaan.
Je ziet hoe mooi het is als ieder bloemetje gewoon staat waar God het plantte, zijn kleur af geeft en zijn heerlijke geur. Eentje is al heel mooi. Maar al deze bloemen samen? Te mooi voor woorden.
Een dag in de zonneschijn.Magisch paars, overal.Als er fee?n zouden zijn, dan zouden ze hier zijn.Maar wij hebben geen fee?n nodig. Wij hebben een miljoen paarse bloemen en een romige geur.
We hebben kleine jongens die letters schrijven in het zand.
We hebben hebben boomstammen om op te wandelen en bomen om te knuffelen. Blauwe vlindertjes om achteraan te rennen.We hebben blauwe […]
|
|
