Het was een mooie zomerdag, eind July 1984. De warmte nodigde uit om een ijsje te eten, en de ijsman reed alle staten van Leuven-Heverlee af. Ook de drukke Tervuursetweg. Hij nam rustig de tijd om zijn waren aan de man te bregnen. Maar die dag zou voor het gezin van Richard en Maartje Mommaerts de tijd plotseling stil komen te staan..
Richard groeide op in een niet al te harmonieus gezin. Alcohol speelde er een te grote rol. Drank maakt de tongen los, en soms ook de handen… Zijn broer stierf en zijn vader pleegde zelfmoord.
De ervaringen van zijn kinder en jeugdtijd deden hem?in zijn huwelijk niet echt naar kinderen verlangen, maar toen zijn dochter Nicky geboren werd, was ze al snel echt ‘zijn maatje’. De goede tijden waren eindelijk aangebroken.
Tot die fatale dag in juli ’84.
“Ik stak de straat over om ijs te halen” herinnert Maartje zich nog heel goed. “Nicky, toen negen en een half jaar, kwam mij achterna gelopen en ik waarschuwde ze om uit te kijken voor de auto’s. In de veronderstelling dat ze mij zou volgen, ging ik verder. Maar Nicky draide zih om en liep terug…reicth onder […]
Ik doe mee met The Nester en veel ander bloggers met de ’31 Dagen Schrijven uitdaging’.?Iedere dag in oktober schrijven we een post. Iedereen kiest een onderwerp en schrijft daar iedere dag iets over.
Mijn onderwerp:
Leven is leren en leven is groeien. En dat doe je als kind van God ook. Ik ben blij dat ik blijf veranderen, leren en groeien, want ik wil niet blijven staan waar ik nu sta.
Vroeger dacht ik dat ik het op precies dezelfde manier moest doen als anderen het deden. Als ik heel erg opkeek naar een bepaald persoon, vond ik dat ik een slechte christen was als ik het dan niet op exact dezelfde manier deed.
Maar weet je? iedereen is uniek. En daarom is iedereen zijn verhaal ook uniek. Tijdens deze 31 dagen serie (ik link met thenester.com voor een 31-dagen-uitdaging-om-te-schrijven. Kijk hier eens bij de anderen) wil ik mijn verhaal delen. Ik wil delen hoe ik verander en groei als kind van God, en meer zoals Hem word. Hoe dat er bij mij uitziet? Ik heb aan wat vrienden gevraagd om hier langs te komen en hun verhaal te delen. (En ze zeiden dat ze het zouden doen!!??)
[…]
Gelinkt met lisajobaker.com voor 5 minuten te schrijven over het woord van de week. Deze week: Waar.
Ik heb jaren lang geleefd onder de waan dat waarheid altijd gesproken moet worden. Dat eerlijkheid betekent dat je zegt wat waar is, wat je denkt, en dat nu de juiste tijd is.
Toen vond ik uit… Dat dit idee heel erg naast de waarheid zit.
Het heeft de vervelende neiging om te botsen met liefde.
En liefde moet altijd eerst komen. Iedere keer.
Waarheid wordt soms het beste achter een mooi wit hekje met een lief lachje vastgehouden.
Want gaat het echt helpen als ik je zeg dat ik je rok lelijk vind? Het moet nuttig zijn als ik het ga zeggen. En tegen jou zeggen dat je een lelijke rok hebt is niet bepaald nuttig. Als je me nu zou vragen wat ik van je rok vind…dan zou het een hele andere zaak zijn.
Dit betekent nu ook weer niet dat ik niet in de waarheid vertellen geloof. Ik ben er helemaal voor. Maar in mijn moment-van-waarheid, lichtflits-van-wijsheid ogenblik…schoot het met te binnen dat soms…soms is het niet het moment voor de waarheid.
Dat wil niet zeggen dat het hypocriet, liegen […]
Daar staat ze, in een hoekje. Ze lacht verlegen. Ze kijkt naar de anderen en wil er zo graag bij horen.
Ze wandelt door de school gangen, giechelt en lacht, en lijkt zeker van zichzelf. Ze is op zoveel plaatsen.
Het meisje dat denkt dat ze misschien niet goed genoeg is. Op school is er stress en dan is er nog peer pressure. Het leven is zo druk, en goede punten krijg je niet zomaar. Misschien nog wel iets makkelijker dan dat je vrienden krijgt.
Een ding dat ze wel onder controle heeft? ?Haar gewicht. Je geeft haar een complimentje over het gewicht dat ze verloren heeft. Ze lacht en knikt en vergeet het niet.
Volgende keer aan tafel? Eet ze maar een paar happen. Zaterdag bij McDonald’s? Dat geeft ze over als ze thuis komt.
Iemand anders complimenteerd haar over haar gewichts verlies. Ze onthoudt het allemaal. De goedkeuring is leuk. Het gevoel dat ze erbij hoort. Dat ze iets kan, dat ze iets kan bereiken. En dus blijft ze verschillende keren per dag op de weegschaal staan. Het ene ding waarvoor ze altijd goedkeuringk krijgt. Een zekerheid. Het is verslavend.
Volgende keer dat je ziet dat ze gewicht […]
Vanacht was ik om 3:30 wakker. Nadat ik twee uur had wakker gelegen was ik het beu en ben ik maar opgestaan en heb ik voor mijzelf een kopje thee gemaakt (zie onderaan). Zo ben ik dan de dag begonnen met de Vader en daarna heb ik Five Minute Friday in mijn dagboek geschreven.
“… Het zijn de gunstbewijzen des HEREN, dat wij niet omgekomen zijn,
want zijn barmhartigheden houden niet op.” Klaagliederen?3: 22,23
Zoals de gladde, lege bladzijden van mijn geliefde dagboek. Nieuw.
Zoals het kleine rozeknopje dat vandaag zal openbloeien, en een nieuwe, frisse roos worden.
Zijn genade is iedere morgen terug nieuw.
Dat betekent dus dat het zoals manna is. Ik hoef me geen zorgen te maken dat ik het gisteren allemaal op heb gebruikt. Er is vandaag terug een nieuwe, volle lading!
Iedere morgen is zijn goedheid nieuw. Al ben ik nu aan het flippen over vandaag, een hele dag met twee kleine jongens na een nacht van 2,5 uur slaap en geen geduld…
Zijn goedheid is nieuw vandaag, zijn erbarmen is nieuw voor vandaag.
Vandaag laat ik mezelf aan Zijn zorg over, aan zijn genade. Ik wil geloof hebben dat Hij er zal […]
?Pain Redeemed door Natasha MetzlerHet leek ironisch om een boek over onvruchtbaarheid te lezen terwijl ik naast mijn huilende baby zat. Ik was moe, oververhit, mijn haar moest dringend gewassen worden en ik was me aan het frustreren met Gabri?l omdat hij zeurde en zaagde in plaats van gewoon in slaap te vallen zoals een redelijke baby.
Pain Redeemed lezen is een reis maken met Natasha. Hoe God haar geneest van gebroken, depressief, hopeloos en alleen te zijn tot nieuw, heel en vol leven in Hem te zijn. Dit is geen triomfantelijk verhaal van iemand die er door heen is gegaan, de finish heeft gehaald en er nu over vertelt (hoewel die verhalen ook erg bemoedigend kunnen zijn!)
“Ik ken die plaats. Ik heb er gewoond. Ik ben eruit gekomen. En ik glijd nog steeds veel te vaak terug naar die plek” – Natasha Metzler in Pain Redeemed – Je kan een worsteling overkomen terwijl je het er nog steeds moeiljk mee hebt. ?Je moet steeds terugkomen naar Zijn voeten. Overgave. Laat Hem jou gebruiken voor Zijn glorie. Want uiteindelijk gaat het allemaal over Hem en niet over ons. Natasha heeft een verhaal over onvruchtbaarheid. Maar dit boek is […]
Abel die vorig jaar op TeenStreet de zaal binnen rent tijdens de Aanbidding. Hij kon net lopen en we hadden de grootste moeite om hem daar buiten te houden!
?
Ik ben grootgebracht met een eerbiedige, stille soort van aanbidding.
Je weet wel, dat soort van aanbidding waar je heel stil bent en begint te fluisteren van de moment dat je zondagmorgen de auto uitstapt.
Het was heel normaal voor mij, het was goed en ik hield ervan.Toen ik de eerste keer naar een praise avond ging was ik dus heel erg gechoqueerd. Er was muziek! Luid! Lichten! Liedjes die zichzelf herhaalden! Mensen die hun handen omhoog hielden! Mensen die (ik zal het heel stilletjes zeggen om je niet te veel te choqueren)?dansten! Wel ja, ze waren in ieder geval met hun heupen aan het bewegen!
Ik ben met een hele wijze man getrouwd die heel geduldig en lief is en mijn vooroordelen erg goed tolereerd.
Soms grinnikt hij een beetje. Soms luidop met zo’n snuivend geluid erbij. Maar meestal is hij heel erg lief en geeft hij me tijd om over mezelf heen te komen, en over mijn eenzijdige vooroordelen van hoe het leven in elkaar zit.
[…]
|
|
